Column

[Column] Losse handjes

Ik moet iets bekennen. Ik sla Kira wel eens, en hard ook.

Kira is een merrie uit de categorie ‘echte merries’. Alle eigenschappen die worden toegekend aan een stereotype merrie, bezit Kira. Een prettige gedachte, want mocht ze ooit gestolen worden dan weet ik zeker dat ze de volgende dag weer netjes terug gebracht wordt.
Er zijn veel paardenmensen die niets van merries moeten hebben, maar ik vind ze geweldig. Wanneer een merrie eenmaal besloten heeft om je als teamgenoot te zien gaan ze door het vuur voor je. Als de hormonen opspelen kan er een tijdelijke break ontstaan in dat hechte team, maar samen kom je er sterker uit en wordt de band alleen maar sterker. Je stemband. Van alle pogingen om merrie-lief erop te wijzen dat ze ietwat overtrokken reageert. Ach ja, never a dull moment.

Naast de dagelijkse hysterie die je mag verwachten zijn er ook nog die onvoorspelbare momenten.
Nietsvermoedend wil ik Kira uit de paddock halen. Met een bloedvaart komt ze op me af en ik ben me akelig bewust van de blik in haar ogen… Dit wordt een confrontatie. Ze draait zich vliegensvlug om en in een fractie van een seconde is opeens haar achterwerk naar mij gericht. Ik bedenk me geen moment en sla met mijn vlakke hand bovenop haar bil.

Steekvlieg dood.

Verder lezen:

Nog geen reacties

    Plaats een reactie